وقت غروب بود و کسی در حرم نبود

وزخیل همرهان احدی یاورم نبود

کس نیست در برم بجز از سایه    تنم

آن هم چو روزرفت دگر در برم نبود

امروز کوفیان همه کردند بیعتم

آمد غروب و نیست یکی,باورم نبود

درکوچه های کوفه روان گشته ام ولی

غیر از هوای یار دگر در سرم نبود

از فرط خستگی دگرم نای راه رفت

تا اینکه طوعه در به رخ مضطرم گشود

لطفش اگر چه با من دلخسته یار بود

بیش از شبی به خانه او سنگرم نبود

فر دا رسید وگشت مرا صبح رستخیز

خواندم به اشک دیده و خون لبم سرود

یارب زبام دار العماره رسان زمن

برساحت حسین و به میر حرم درود

از شهر مکه نیمه شب یک کاروان دل می رود
زهرا به دنبالش روان منزل به منزل می رود
در هر قدم بر آسمان شیون ز محمل می رود
جان دو عالم سر به کف دنبال قاتل می رود
ای ساربان ای ساربان محمل مران محمل مران
ای مرغ شب ای مرغ شب خون گریه کن بر کاروان
مظلوم حسین مظلوم حسین
مظلوم حسین مظلوم حسین
ره دور و صحرا پر خطر غم زاد و محنت راحله
پیوسته می گردد اجل دور سر این قافله
پشت سر هر ناقه ای قلب هزاران سلسله
زینب بود این نیمه شب گرم نماز نافله
ای آسمان بردی کجا از خانه صاحب خانه را
کردی به صحرا در به در شمع و گل و پروانه را
مظلوم حسین مظلوم حسین
مظلوم حسین مظلوم حسین
ای دل بنال ای دل بنال امشب شب زاری شده
بر دختران فاطمه هنگام غمخواری شده
اشک طرماح عدی از دیدگان جاری شده
با نغمة گرم هُدی گرم عزاداری شده
بر گوش جانم می رسد از کاروان این زمزمه
یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه یا فاطمه
مظلوم حسین مظلوم حسین
مظلوم حسین مظلوم حسین
ای کعبه غرق ماتمی پس شور و احساست چه شد
ریحانة ختم رسل شمع دل ناست چه شد
گل های باغ فاطمه باغ گل یاست چه شد
پاسخ بده پاسخ بده ای کعبه عبّاست چه شد
برگو چه کردی ای حرم باغ و بهار و لاله را
پیر و جوان و کودک و شش ماهه و سه ساله را
مظلوم حسین مظلوم حسین
مظلوم حسین مظلوم حسین
ای ساربان ای ساربان آهسته تر آهسته تر
محمل مران محمل مران جان دو عالم را مبر
نای هدی کمتر بزن اینگونه از سوز جگر
تو می روی پشت سرت گردیده زهرا نوحه گر
امشب چراغ قافله روی علی اکبر شده
دامان محمل نیمه شب گهوارة اصغر شده
مظلوم حسین مظلوم حسین
مظلوم حسین مظلوم حسین

به کعبه روی نهادم طواف روی تو کردم

کنار بیت خدا آرزوی کوی تو کردم

در استلام حجر یاد جای دست تو بودم

زپرده حرم احساس عطر بوی تو کردم

چو با خدای تو گفتم سخن سخن زتو گفتم

به بزم خلوت معبود گفتگوی تو کردم

بیا و لحظه ای از ماه رخ نقاب برافکن

که عمر خود همه را صرف جستجوی تو کردم

اگر چه قبله من کعبه بود وقت عبادت

نگه به کعبه ولی روی دل به سوی تو کردم

به ساقی و می و پیمانه بهشت چه حاجت

که جام خالی خود را پر از سبوی تو کردم

به غیر جان که نگه داشتم برای وصالت

تمام هستی خود وقف تار موی تو کردم

گشوده گشت به رویم در تمام حقایق

چون نگاه خیالی به ماه روی تو کردم

تویی که «میثم» آلوده را جواب نکردی

منم که غسل ولایت به آب جوی تو کردم

رنج  این  روضه  مرا  سوزانده

که  لعینی  دل  تو  لرزانده

خانه  ای راکه ملک درآن است

دشمنت با شرری سوزانده

آنچنان سخت هجوم آوردند

که دهان همگی وامانده

بسکه بیرحم تورامیبردند

کفشهایت دم درجامانده

به جفاکاری وحرمت شکنی

دشمنت کینه به دل میرانده

بخداسختترازاین غم نیست

که عدوچشم توراگریانده

بارالهاتونیارآنروزی

که شودحجت حق درمانده

دل من هم به تسلای غمت

پشت دیواربقیع جامانده

بسم الله الرحمان الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

احتراما ضمن عرض تسلیت در گذشت معلم اخلاق حضرت آیت الله کریمی به استحضار می رساند مراسم شستشوی بدن شریف استاد

 بزرگوار ساعت 16 مورخ 07/06/1392 در مسجد حوری بلوار قیام ، و پیکر مطهر روز جمعه به سمت قم تشییع خواهدشد.

کد آموزشی مدیریت راهنمای عتبات 24651 همراه09121501403

غرق در نور شدم پا تا سر
تا زنم دم ز علی بار دگر
قلم وحی بگیرید به دست
بنویسید به قلبم حیدر
روز اوّل به علی دادم دل
منم و مهر علی تا آخر
گرچه نشناختمش یک لحظه
همه عمر است مرا پیش نظر
پیشتر زآنکه بگویم مدحش
هم قلم داد ندا هم دفتر:

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

آفتابی که فروغش همه جاست
شهریاری که رفیق فقراست
ناشناسی که بوَد یار همه
دردمندی که به هر درد دواست
ما چه قابل که فدایش گردیم
آن که گردید فدایش زهراست
جان عالم نه، بگو جان رسول
شاه عالم نه، بگو عبد خداست
وه چه عبدی که خدایی دارد
از سوی حق به قضا و به قدر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

  !شهریار دو سرا کیست؟- علی
هم‌نشین فقرا کیست؟-   !علی
آنکه یک عمر برای اسلام
  !جان خود کرد فدا کیست علی
آنکه با دست یداللهیِ او
  !شد سر عمرو جدا کیست علی
بر سر دوش نبی در کعبه
آنکه   !بگذاشته پا کیست علی
اوست در ذات الهی ممسوس
اوست انسان ز انسان برتر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

کیست این پای هوس را زنجیر
کیست این تیر خدا در تقدیر
شیر حق همدم اطفال یتیم
مرد اخلاص و دعا و شمشیر
به امیری جهانش چه نیاز
آنکه بر اژدر نفس است امیر
زهد و تقوا و جهاد و ایثار
شده هر چار به شأنش تفسیر
نخل‌ها گشته ز اشکش سیراب
چاه‌ها را زده آتش به جگر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

روز بر قلب سپاهی زده چاک
شب نهد چهره به سجاد? خاک
روز خون می‌چکد از شمشیرش
شب کند اشک یتیمی را پاک
روز بگرفته سر عمرو به دست
شبش از خوف خدا بیم هلاک
می‌زند دور سرش بال زنان
مرغ شب نغم? روحی بفداک
آفرینش همه خوانند این بیت
جن و انس و ملک و شمس و قمر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر

****

این همه مهر و وفا یعنی چه؟
صبر در سیل جفا یعنی چه؟
فرق بشکافته بر قاتل خویش
دادنِ سهم غذا یعنی چه؟
آن حکومت به سماوات و زمین
این تواضع به گدا یعنی چه؟
تیغ دادن به عدو در پیکار
از ره لطف و عطا یعنی چه؟
بنگارید به هر ریگ روان
بنویسید به هر برگ شجر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر
****

  !رکن ارکان جهان کیست؟- علی
سر پیدا و نهان کیست؟-   !علی
آنکه در بستر پیغمبر خفت
 !از پی دادن جان کیست علی
آن که تا حشر، حکومت دارد
!به زمین و به زمان کیست علی
"آن که در پیکر پاک احمد
بود !چون روح و روان کیست علی
«میثم» این است و جز این نیست بگو
که علی هست همان پیغمبر

ها علیٌ بشرٌ کیف بشر
ربـّه فیـه تجلّا و ظهر