تابان

گوهرخود را هویدا  کن ،کمال این است و بس

خویش را درخویش پیدا کن ،کمال این است و بس

سنگ   دل را سرمه کن ،در آسیای رنج  و درد

دیده  را زین سرمه بینا کن،کمال این است و بس

همنشینی با خدا خواهی اگر در عرش رب

در درون اهل جان جا کن،کمال این است و  بس

هردوعالم را بنامت یک معما کرده اند

ای  پسرحل معما کن ، کمال این  است وبس

پندمن بشنوبجزبانفس شوم بدسرشت

باهمه عالم مداراکن ،کمال این است و بس

چندمی گویی سخن ازدردورنج دیگران

خویش را ز اول مداوا کن، کمال این است و بس

سوی  قاف نیستی پروازکن بی پروبال

بی محاباصید عنقاکن،کمال این است و بس

چون به دست خویشتن بستی تو پای خویشتن

هم به دست خویشتن واکن، کمال این است و بس

کوری چشم عدورا،روی درروی حبیب

خاک ره بر فرق اعداء کن ، کمال این است و بس