تابان

چشمه‌ی عشق

روشن از روی تو آفاق جهان می بینم

عالم از جاذبه ات در هیجان می بینم

شورش بلبل و جانبازی پروانه و شمع

همه از عشق تو ای مونس جان می بینم

بی نشانی تو و حیرانم از این راز که من

هر کجا می نگرم از تو نشان می بینم

دلِ هر ذرّه تجلیگه مهر رخ توست

نتوان گفت چه اسرار نهان می بینم

باد با زمزمه تسبیح تو را می خواند

آب را ذکر تو جاری به زبان می بینم

لاله از شعله ی عشق تو بود سوخته دل

وز غمت مرغ سحر را به فغان می بینم

شعله ی شمع نه در خرمن پروانه فتاد

که در او آتش شوق تو نهان می بینم

هر کجا عشق بود چشمه ی آن چهره توست

همه مست از تو دل باده کشان می بینم

نور روی تو نه تنها به دل « سینا » تافت

که من این نور ز هر ذرّه عیان می بینم

چه تماشایی و زیباست جمال تو که من

هر چه چشمست به رویت نگران می بینم

به تو سوگند که در موقع طوفان بلا

یاد تو مایه‌ی آرامش جان می بینم

عمر بی یاد تو خوابی بود آشفته و تلخ

زندگی بی غم عشق تو زیان می بینم

بر در خویش « شفق » را به گدایی بپذیر

که گدایان تو را به ز شهان می بینم